Winkelmand

Product zoeken

Service

De geschiedenis van de jeans

De geschiedenis van de jeans.

De geschiedenis van de spijkerbroek is nog maar heel jong.
Voor de eerste spijkerbroeken gaan we terug naar het jaar 1873. Het waren Jacob W. Davis en Levi Strauss die in 1873 octrooi aanvroegen op hun spijkerbroek. Deze broek heeft altijd de oervorm behouden; een model pantalon die – volgens de overlevering – ooit in en rond Genua populair was. Vandaar de naam jeans (zie geschiedenis denim onder).
We beschrijven hier de drie oudste jeansmerken te beginnen eerst bij Levi’s daarna Wrangler en Lee.

knooplevi's

Geschiedenisvan Levi’s

Levi Strauss kwam in 1847 vanuit Duitsland naar New York, waar hij als koopman werkte. Hij vertrok als 24-jarige jongen in 1853 naar San Francisco toen daar goud was ontdekt. Hij begon er kleren te verkopen en opende vrij snel een ‘dry goods’ handel. Toen mijnwerkers hem om stevige broeken vroegen, probeerde hij ze zelf te maken van tentdoek. Hij wisselde die toen voor een katoen uit Frankrijk, in Amerika bekend onder de naam ‘denim’.
Een van Levi’s klanten was een kleermaker, genaamd Jacob Davis. Hij kocht regelmatig rollen stof bij Levi Strauss en Co. Jacob had een klant bij wie de zakken van de broeken loslieten. Hierop bedacht hij een manier om zijn broeken te verstevigen en kwam op het idee om metalen klinknagels te slaan op de plekken die het meest onder spanning stonden.
Deze ‘klinknagelbroeken’ sloegen bij iedereen aan en Jacob was bang dat iemand zijn idee zou overnemen. Hij besloot patent aan te vragen, maar hij had moeite om de 68 dollar, die hij daarvoor nodig had, bij elkaar te krijgen. Wat hij nodig had, was een businesspartner en hij dacht onmiddellijk aan Levi Strauss. Jacob vroeg Levi om samen patent aan te vragen. Levi zag daar wel de mogelijkheid voor en hij aanvaarde Jacobs voorstel.
In korte tijd kochten alle werkende mannen de vernieuwde kleding en werd de ‘klinknagelbroek’ een begrip.

1829 – Levi Strauss wordt geboren in Buttenheim, Bavaria (Dld).
1847 – Levi, zijn twee zussen en zijn moeder varen naar Amerika, waar ze de twee halfbroers Jonas en louis ontmoeten. Levi begint met hen een fabriek in New York.
1853 – Levi Strauss wordt Amerikaans staatsburger en begint een eigen fabriek in San Francisco. Dit groeit uit tot een welvarend bedrijf.
1866 – LS&Co. hoofdkantoren vestigen zich aan 14-16 Battery Street, waar zij de komende 40 jaar blijven.
1872 – Jacob Davis, een kleermaker uit Reno, Nevada, schrijft naar Levi Strauss. Hij vertelt hem over zijn uitvinding; namelijk het gebruik van klinknagels om de hoeken van de zakken op de herenpantalons te verstevigen. Hij stelt voor samen patent aan te vragen op zijn werkwijze.
1873 – Levi Strauss en Jacob Davis hebben patent gekregen op hun uitvinding – de methode van de vastgenagelde pantalons. De pantalons – ‘taille  overalls’ – genoemd, hebben een achterzak met het Arcuate Stitching Design, een horlogezakje en bretels. Denim voor de ‘tailleoveralls’ komt van de Amoskeag Fabriek in New Hampshire. Twee fabrieken zijn geopend in San Francisco om de ‘taille overalls’ met de koperen klinknagels te fabriceren.
1897 – Levi Strauss schenkt een fonds voor 28 studiebeurzen aan de Universiteit van Californie, Berkeley. Deze bestaan vandaag de dag nog steeds.
1902 – Levi Strauss sterft op 73-jarige leeftijd.
1906 – De aardbeving en de brand in San Francisco verwoesten de hoofdkwartieren en de fabrieken van LS&Co. Een nieuwe fabriek wordt gebouwd in de Valencia Street no. 250 in San Francisco.
1912 – Simon Davis, de zoon van Jacob, en de directeur van de Valenciastreet, vinden de ‘Koveralls’ uit; een uit een stuk bestaand speelpak voor kinderen. LS&CO. begint wat denim te kopen van Cone Mills in North Carolina.
1920 – Er wordt een ‘Koverall’ fabriek geopend in Frankfurt, Indiana. LS&CO. koopt nu exclusief het denim van Cone Mills.1930 – De vraag naar producten daalt. Sommige medewerkers aan de Valenciastreet hoeven minder te werken en anderen moeten werk doen dat niets met kleding te maken heeft, zoals; een hard houten vloer aanleggen die nu nog steeds in gebruik is.
1940 – De jaren tijdens de Tweede Wereldoorlog veranderen het ontwerp van de ‘waistoveralls’, vanwege het bevel van de regering voor bescherming van ruwe materialen, die goed te gebruiken zijn. De Amerikaanse soldaten die Levi’s broeken dragen, verwerven overzee grote bekendheid voor de producten van Levi Strauss.
1954 – De ‘overall’ met ritssluiting wordt geïntroduceerd.
1959 – LS&Co. begint met het exporteren van goederen naar Europa.
1960 – Het woord ‘overall’ wordt veranderd in het woord ‘jeans’.
1963 – De voorgekrompen Levi’s jeans worden op de markt gebracht.
1964 – De jeans worden een permanent deel van de Smithsonian Institution collecties in Washington D.C.
1965 – Uitbreiding naar Europa en Azië.

1966 – Het eerste televisiespotje voor Levi’s wordt de lucht in gezonden.
1971 – LS&Co. wordt een publieke coöperatie.
1981 – De Levi’s 501 voor dames wordt geïntroduceerd.
1983 – Eerste, originele Levi’s Stores worden in Europa geopend.
1985 – LS&CO. wint een Award voor hun positieve afschildering van invalide mensen in de Levi’s 501 Blues” televisiespotjes.
1986 – Introductie van het Dockers merk in Amerika
1991 – LS&Co. lanceert het Project Change, een initiatief ontworpen om het racisme tegen te gaan.
1993 – LS&Co. sponsort een wedstrijd waarbij de oudste Levi’s moet worden opgezocht. Het winnende paar is zo’n 70 jaar oud!
1995 – Levi’s lanceert een homepage op het web: www.levi.com.
1997 – LS&Co. ontvangt twee Awards.
1998 – De Levi’s 501 vieren hun 125ste jaar van originaliteit.

fotowrangler

De geschiedenis van Wrangler jeans.

1897 – De 20-jaar oude C.C. Hudson verlaat Spring Hill Farm in Williamson County (Tennessee), omdat  hij geluk zoekt in de emerging textile town van Greensboro (North Carolina). Hij vindt werk in een broekenfabriek, waar hij bretels aan de broeken naait voor 25 dollarcent per dag.
1904 – Hudsons werkplaats sluit. Hij en een paar anderen kopen verscheidene naaimachines, huren een ruimte boven een kruidenierswinkel in de binnenstad en zetten de Hudson Overall Compagnie op.

1919 – Verkoop van Hudsons broeken stijgt plotseling. Het bedrijf verhuist naar grotere hoofdkwartieren, opent zijn eerste fabriek en verandert zijn naam in Blue Bell Company.

cowboy                                                    wrangler

1926 – Big Ben manufacturing uit Kentucky koopt Blue Bell voor $585.000. De naam van de gefuseerde bedrijven blijft Blue Bell; de hoofdkwartieren blijven in Greensboro. In zwakke gezondheid doet Hudson een stap terug. Robert Baker, van Big Ben, neemt de leiding over.

1936 – Blue Bell introduceert Super Big Bell Overalls, die gekenmerkt worden door 100% voorgekrompen katoen, dat het krimpen terugbracht tot minder dan 1%. Daarmee werd een nieuwe standaard gevestigd voor de industrie.

1943 – Blue Bell verwerft het werkkledingbedrijf van Casey Jones en de rechten van Casey Jones’ zelden gebruikte merknaam…..Wrangler. Meer dan tien Blue Bell-fabrieken doorkruisen het Zuiden en Midden-Westen.
1946 – Blue Bell brengt weer een ommekeer in de industrie. Deze keer met het begrip ‘informatieve labeling’, die de consumenten de mogelijkheid geeft de kwaliteitskenmerken te vergelijken.
1947 – De Wrangler, betrouwbare Western jeans, ontworpen door de beroemde kleermaker Rodeo Ben, worden geïntroduceerd voor de Amerikaanse consument. De 13 MWZ is geboren.
1949 – Professionele rodeocowboys; Jim Shoulders,  Bill Linderman en Freckles Brown testen de MWZ en zetten de Wrangler naam voor duurzaamheid, kwaliteit en betrouwbaarheid.
1962 – Blue Bell opent een fabriek in België en het Wranglermerk wordt succesvol geïntroduceerd in Europa.

1963 – Newsweek verzint het woord ‘teenager’ en plaatst een Wrangler-meisje op de cover.
1970 – Blue Bell’s verkopen overtreffen het voorgaande jaar voor de zevende, achtereenvolgende keer.
1974 – De Pro Rodeo Cowboys Association aanvaarden officieel de Wrangler jeans.
1980 – De uitbreiding van Blue Bell gaat door met het kopen van Jantzen, het wereldberoemde zwemkleding bedrijf.
1982 – Blue Bell houdt een presentatie in zeventien staten, in Puerto Rico en in achttien andere landen.
1986 – Blue Bell accepteert een vriendschappelijke fusie met VF Corporation uit Pennsylvania, zodat het een van de twee grootste jeansmakers van de wereld wordt, met 25% van de totale marktomzet van 6 biljoen dollar.
1997 – De 13 MWZ viert zijn 50e verjaardag. 1 op de 5 spijkerbroeken in Amerika draagt een Wrangler label.
1999 – VF Coporation, gevestigd in nieuwe hoofdkwartieren in Greensboro – waar Wrangler gevestigd is – onthult een nieuw logo en een nieuwe identiteit verklaring: “We fit your life”

De geschiedenis van Lee.

Henry Lee startte de Lee Mercantile Company in 1889 in Salina, Kansas.
Hij werd geboren in 1849 in Vermont en hij verloor zijn vader op vierjarige leeftijd. Henry ging naar school en verhuisde op zijn zestiende naar Ohio. Hij werd een succesvol olie- en benzinekoopman in Galion, Ohio. Maar hij verkocht alles aan John D. Rockefeller, ging weer terug naar Salina en begon daar het Lee koopmansbedrijf (Lee Mercantile Company). In 1915 opende Henry een fabriek – in Kansas City – met kleding, waaronder overalls, werkjassen en blauwe jeansbroeken. Henry Lee stierf 15 maart 1928 op 78-jarige leeftijd.

De Lee Mercantile Company werd de H. D. Lee Company in 1942. Tijdens zijn lange geschiedenis was de Lee Company een succesvol bedrijf geworden met werkkleding, western wear en casual kleding.

Leelogo

De geschiedenis van de denim.

Denim is meer dan alleen maar katoen; het inspireert de harten en meningen van historici, ontwerpers, teenagers, filmsterren, journalisten en schrijvers. Interessante vragen en antwoorden geven de discussies van textiel- en kostuumhistorici over het ware ontstaan van denim. Deze experts hebben jaren gewerkt aan hun onderzoeken met betrekking tot de geboortedatum van de spijkerstof.

In 1969 stelt een Amerikaans magazine vast dat denim een van ‘s werelds oudste maaksels is en dat het voor altijd jong blijft. Als het blijvend gebruik van en het interesseren in een artikel het ‘voor altijd jong’ maakt, schetst dit zeker het beeld van de denim jeans. Vanaf de 17e eeuw tot nu toe is het denim geweven en afgewezen; gebruikt als steun; gebruikt voor pantalons en luifels; gevonden in musea, op zolders, in antiekwinkels en archeologische plaatsen; gedragen als het maaksel van hard, eerlijk werk en als de uitdrukking van boze opstand; gebruikt voor de zeilen van Columbus’ schepen; en gedragen door Amerikaanse cowboys.

Legendes en feiten zijn er ook ‘ingeweven’ als geleerden bijvoorbeeld discussiëren over de naam denim zelf. Veel naslagboeken zeggen dat het woord denim een verbastering is van het Franse ”serge de Nimes”, een weefsel uit Nimes in Frankrijk. Sommige geleerden zetten echter hun vraagtekens bij deze traditie.

Zo zijn er dus een paar faculteiten die iets andere gedachten hebben over het woord denim, wat betreft de afleiding. Pascale Gorguet-Ballestros, van het Mode en Kostuum Museum in Parijs, heeft onderzoek gedaan naar beide zaken. Een weefsel dat “serge de Nimes” werd genoemd, was in Frankrijk bekend voor de 17e eeuw. In dezelfde tijd was er nog een weefsel in Frankrijk bekend als “nim”. Beide weefsels bestonden voor een deel uit wol.

Serge de Nimes was voor het eind van de 17e eeuw ook in Engeland al bekend. De vraag is nu: is dit weefsel geïmporteerd uit Frankrijk of is het een Engels weefsel dat dezelfde naam draagt? Volgens mevrouw Gorguet-Ballestros zijn weefsels, die genoemd werden naar een geografische locatie, vaak ook elders gemaakt; de naam werd alleen gebruikt als een merk bij de fabriek waar het weefsel verkocht werd. Dus een “serge de Nimes”, dat in Engeland werd verkocht, werd heel waarschijnlijk ook in Engeland gemaakt en niet in Nimes, Frankrijk.

Nog steeds blijft de vraag hoe het woord “denim” populair is geworden als afstamming van het woord “serge de Nimes”. Serge de Nimes werd gemaakt van zijde en wol, terwijl denim altijd gemaakt werd van katoen. Is de werkelijke afkomst van het woord denim van “serge de nim”, waarmee dan het weefsel wordt bedoeld dat voor een deel uit wol bestaat en nim wordt genoemd? Werd “serge de Nimes” meer bekend en werd dit woord verkeerd vertaald toen het in Engeland kwam? Waarschijnlijk zullen we het nooit weten.

Dan, om het nog wat verwarrender te maken, ontstaat er – in dezelfde – tijd een weefsel dat bekend staat als “jean”. Onderzoek naar dit textiel wijst uit dat dit een opvulling voor kleren was van katoen, linnen en/of wol en dat deze mengeling van weefsels uit Genua, (Italie) jean werd genoemd. Hier zien we het bewijs dat een weefsel word genoemd naar de plaats waar het oorspronkelijk vandaan komt. Het weefsel was kennelijk erg populair en werd tijdens de 16e eeuw in grote aantallen naar Engeland geïmporteerd. In de 18e eeuw werd de “jeanskleding” geheel gemaakt van katoen en gebruikt om goede herenkleding te maken, in het bijzonder door de duurzaamheid van de stof, zelfs na vele malen wassen. De populariteit van de denim neemt intussen ook toe. Het was sterker en duurder dan jeans en hoewel de weefsels veel overeenkomsten hadden, werden ze toch anders geweven. Denim werd gemaakt van een gekleurde en een witte draad, terwijl jeans geweven waren van twee draden in dezelfde kleur.

Als we de Atlantische oceaan overgaan, vinden we Amerikaanse textiel molens, die in de 18e eeuw op kleine schaal werden geplaatst. Veelal om op deze manier onafhankelijk te zijn van buitenlandse fabrikanten (in het bijzonder de Engelsen). Vanaf het begin waren katoenen weefsels een belangrijk bestandsdeel van de productie. Een fabriek in Massachusetts weefde denim en jeans. Deze fabriek werd in 1789 door de Amerikaanse President George Washington bezocht.

Onderzoeken laten zien dat in de 19e eeuw jeans in denim twee heel verschillende weefsels in Amerika waren. Ze verschillen ook in het gebruik. In 1849 adverteerde een koopman uit New York met overjassen, vesten of korte jackjes in de kleuren: kastanjebruin, olijf, zwart, wit en blue jeans. Broeken werden aangeboden in blue jeans; overalls en werkbroeken in blue en fancy denim. Andere Amerikaanse advertenties lieten het verschil zien in het gebruik van denim en jeans. Mecaniciens en schilders droegen overalls die gemaakt waren van blue denim; de werkende man in het algemeen (behalve diegene die zich niet in dienst stelden van het handenarbeid) droeg broeken die gemaakt waren jean. Denim leek te zijn gemaakt voor werkkleding, wanneer gemak en duurzaamheid beide waren gewenst. Jean was een weefsel dat in het algemeen werd gedragen voor het werk, maar zonder toevoeging van alle voordelen van denim.
Rest ons nu nog een vraag: “Hoe werd dit bescheiden weefsel het ‘spul’ van de legendes wat het vandaag de dag is?”
Het antwoord zult u vinden in de bovenstaande geschiedenis van de grote jeansmakers.

Bronnen: Levi Strauss & Co, VF Company Wranger en Lee.
Bewerkt en vertaald door: Het Huige Mode team Balkbrug. 2004

 

Deze informatie is vrij te gebruiken, wel graag onder bronvermelding.

 

Huige Mode: de broekenspecialist